Kinoklasyka kanon kinematografii polskiej składający się na cykl najlepszych i najważniejszych filmów po rekonstrukcji prezentowanych łącznie z komplementarnymi dokumentami. Filmy, które są zapisem naszej historii i kultury. Filmy, które prezentują obrazy dramatyczne, ważne społecznie, jak i te, które stały się symbolami naszej popkultury, a także ekranizacje z niezapomnianymi kreacjami aktorskimi. Filmów, które są elementem, zarazem nośnikiem kultury masowej. Filmy zachwycającej czystością obrazu i dźwięku, w jakości pozwalającej na pełne oddanie zamysłu i wirtuozerii twórców. PRZYPADEK film Krzysztofa Kieślowskiego odtworzona wersja reżyserska z wszystkimi wyciętymi przez cenzurę scenami Alternatywne wersje losów młodego mężczyzny, zależne od tytułowego przypadku, jakim jest próba złapania odjeżdżającego pociągu. „Chyba każdy kiedyś gdzieś się spóźnił, kogoś nie spotkał, chyba każdemu zdarzyło się coś takiego, że jego życie mogłoby się potoczyć zupełnie inaczej, ale nie potoczyło” – tak Krzysztof Kieślowski tłumaczył ideę swojego filmu. Wszyscy, którzy zastanawiają się, czy ich życiem rządzi ślepy los czy też przeznaczenie, powinni wybrać się do kina, by zobaczyć Przypadek - arcydzieło polskiego kina. Uniwersalne przesłanie – przekonanie o wewnętrznej autonomii człowieka i nakaz bycia przyzwoitym niezależnie od okoliczności – a jednocześnie głos w ówczesnej dyskusji politycznej, sprzeciw wobec uproszczonych, czarno - białych podziałów. Jeden z „półkowników” lat 80. ze znakomitą rolą Bogusława Lindy. SIEDEM KOBIET W RÓŻNYM WIEKU Dokumentalna obserwacja siedmiu tancerek - od najmłodszej, kilkuletniej, uczącej się pierwszych tanecznych kroków, do najstarszej, kilkudziesięcioletniej, która uczy małe dziewczynki podstaw sztuki - składa się na film o całym życiu jednej kobiety. W kolejnych scenach kamera wyraźnie koncentruje się na wybranej postaci. Każdy dzień tygodnia oznacza tu inną kobietę. W czwartek oglądamy kilkuletnią dziewczynkę podczas lekcji w szkole baletowej. W piątek trochę starszą podczas intensywnego treningu. W sobotę nastoletnia baletnica tańczy na próbie dużego zespołu. Niedziela to występ gwiazdy, baletnicy u szczytu możliwości. Triumfuje na scenie pośród oklasków. Poniedziałek - wciąż młoda tancerka ćwiczy z wyraźnie widocznym wysiłkiem. Wtorek - starzejąca się artystka bez zainteresowania słucha rozdziału ról, jej czas minął... Środa - starsza pani uczy kilkuletnie dziewczynki w szkole baletowej. To dokumentalne arcydzieło Kieślowskiego zbudowane jest z precyzją godną utworu poetyckiego. Każde ujęcie, słowo i efekt dźwiękowy mają tu znaczenie. Razem układają się w liryczną opowieść o życiu artysty nierozerwalnie splecionym ze sztuką, której się poświęca.
