Smutna historia trójkąta miłosnego w świecie po zagładzie. Axel, Jonathan i Ana żyją w ponurym, skonstruowanym z blaszanych murów i krat baraku. Dawno już zrezygnowali z prób nawiązania kontaktu z innymi ludźmi. Na zewnątrz nie ma nic, oprócz strzępów martwego, nieprzyjaznego świata. Mają tylko siebie. Silne więzi – przyjaźni i miłości – które kiedyś ich łączyły, z dnia na dzień bledną, deformują się i pleśnieją, jak wszystko wokół. Pusty wzrok zombie, złapanego na jednym z obchodów, zaczyna coraz bardziej przypominać bohaterom ich własne spojrzenie. Kameralny, rozpisany na trzy postacie debiut Christopha Behla to film o zombie bez zombie. Destrukcja i rozkład jest przede wszystkim wewnętrzny – bardziej niż ciało trzymanego w piwnicy zombie gnije tu ludzki duch. Klaustrofobiczny klimat i psychologiczne napięcie między postaciami skontrastowane jest z leniwym, niespiesznym tempem narracji, które na pewno ucieszy festiwalowych wyjadaczy. (Grzegorz Kurek)
