Choć w jego rodzinnym domu nigdy nie rozbrzmiewała muzyka, pianista Seymour Bernstein już jako dziecko płakał, słuchając Schuberta. Mimo zachwytów krytyki nigdy nie pragnął sławy i od pierwszego koncertu utwierdził się w przekonaniu, że publiczne występy nie są jego specjalnością.
W wieku 50 lat Bernstein wreszcie zdobył się na zrobienie tego, o czym marzył przez całe życie - poświęcił się nauczaniu. „Seymour: An Introduction" to już trzeci film wyreżyserowany przez znanego aktora Ethana Hawke’a i zarazem jego pierwszy dokument. Tym razem postanowił opowiedzieć w nim o swoim bliskim przyjacielu i mentorze; jak sam twierdzi, to właśnie Bernstein pomógł mu zrozumieć, czym należy się w życiu kierować. „Seymour: An Introduction” to pełen czułości portret człowieka, który grał nawet na linii frontu podczas wojny w Korei, załatwił tytuł szlachecki Cliffordowi Curzonowi, a obok poważnych utworów skomponował też jeden poświęcony... wiewiórce Belindzie. Według Bernsteina najlepszą rzeczą, jaką nauczyciel muzyki może przekazać swojemu uczniowi, to uwrażliwienie go nie tylko na muzykę, ale na wszystkie aspekty życia. Aż chciałoby się zawołać: O Kapitanie, mój Kapitanie!
