Film Bruno Gascona oparty jest na wydarzeniach, które wstrząsnęły całą Portugalią pod koniec lat 90. Mowa o tajemniczym zaginięciu jedenastoletniego chłopca. Pomimo że niemal natychmiast podjęto policyjne śledztwo, na nic zdały się przesłuchania świadków, obławy czy długie poszukiwania. Sprawa do dziś pozostała niewyjaśniona, choć wokół niej narosło wiele mniej lub bardziej prawdopodobnych teorii. W całej tej tragicznej historii portugalskiego reżysera najbardziej interesuje perspektywa matki, jedynej osoby, która wierzy, że jej syn wciąż żyje. Znakomita w tej roli Ana Moreira na przestrzeni czasu, a film obejmuje dwie dekady, niezwykle przekonująco obrazuje pełne spektrum emocji – od niewyobrażalnego bólu, wściekłości, słabości po ogromną siłę i determinację. Niespiesznie prowadzona narracja powoduje u widza wrażenie współuczestnictwa, pozwalając mu wraz z bohaterką przejść przez kolejne „kręgi piekieł”. Dramatycznej, choć na swój sposób delikatnej, uniwersalnej opowieści o smutku, ale też nadziei.
