Inspiracja do powstania obu filmów był dla twórcy stary budynek z pierwszej połowy XIX wieku, wewnątrz prawie pusty, w którym zachowały się jeszcze dawne maszyny, od dawna nieruchome. Był tez człowiek, który doglądał niszczejącej fabryki, rozkręcał na części ostatnie maszyny. „Śrubokręt” to przejmujący obraz po katastrofie przemysłu włókienniczego, puste budynki, morza ruin, umierające lub całkiem martwe fabryki, drugi film „Continuum” jest próbą przekazania wewnętrznego świata robotnika fabrycznego – jego odczuć i tragedii.
