Film eksploruje emocje bohatera zamrożonego w czasie. Wkraczamy w świat egzystencji człowieka zagubionego w reminiscencjach, próbującego odnaleźć swą własną tożsamość. Momentami, w retrospekcjach wojny, nawiedzają go myśli i wspomnienia, których nie powinien był pamiętać. Wydają się wspomnieniami z innego życia, innego świata. Jego widma byłych partnerek urzeczywistniają się, on próbuje utrzymać tę iluzję, która finalnie załamuje się jak fale. Otoczony dźwiękami pociągów, bohater poszukuje dróg do zrozumienia samego siebie. W filmie użyto fragmenty poezji Edwarda Stachury, projekt otrzymał oficjalną zgodę na wykorzystanie muzyki Lao Che, stanowiącej podstawę jego warstwy muzycznej.
