W „Szkwale” Glauber Rocha konfrontuje afrobrazylijską społeczność rybaków z ideą wyzwolenia. Gdy Firmino, zaznawszy życia w mieście, powraca w rodzinne strony, stawia sobie za cel wyswobodzenie swojej społeczności od kapitalistycznego wyzysku białych oraz religijnego mistycyzmu candomblé – narzędzi społecznego ucisku. Jednak młody bohater, narzucając wiejskiej wspólnocie zewnętrzny porządek i nową formę dominacji, sam staje się figurą ambiwalentną.
Film ukazuje postkolonialny dramat rozdzieranej tożsamości oraz konflikt między tradycją a modernizacją. Napięcia te najlepiej wybrzmiewają w pulsującej warstwie akustycznej: pieśniach pracy, sambie, rytualnych bębnach i capoeirze – to one są językiem, ciałem i sercem tej historii. „Szkwał” – łączący dokumentalny autentyzm z symbolizmem – to debiut fabularny Glaubera Rochy, w którym reżyser rozpoczyna swoją wizję kina politycznego, a jednocześnie jeden z kamieni milowych rodzącego się nurtu Cinema Novo.
