Jestem zadeklarowanym przeciwnikiem zamykania sztuki w obrębie jednego gatunku – mówił Terayama. Doskonałym tego przykładem był jego głośny happening Nokku (Stuk puk, 1975), szereg działań performatywnych dziejących się w różnych przestrzeniach Tokio. Teatr, w którym nie ma aktorów, i teatr, gdzie każdy jest aktorem, teatr bez budynku teatralnego i teatr, gdzie każde miejsce staje się przestrzenią teatralną, teatr bez widzów i teatr, gdzie każdy pełni funkcję widza, teatr uliczny, teatr drogą pocztową i telefoniczną, teatr w ukrytych pomieszczeniach, wreszcie teatr wkraczający w progi domów. Czegoś podobnego publiczność doświadczy podczas specjalnych pokazów na żywo dwóch najbardziej głośnych filmów krótkometrażowych japońskiego twórcy – Laury i Procesu, w których granica pomiędzy prawdą a fikcją zostaje całkowicie zatarta. I tak zbieramy się w kinie ponownie, tym razem nie wiedząc, co tak naprawdę się wydarzy – ktoś obok nas może nam położyć nagle rękę na kolanie czy też znienacka wyskoczyć z ekranu, a czasem przyjdzie nam chwycić za młotek i wziąć sprawy w swoje ręce... Gościem specjalnym będzie Henriku Morisaki-Terayama, były aktor Tenjō Sajiki, przyrodni brat artysty i spadkobierca jego twórczości.
