Biuro na pustyni kalifornijskiej. Cel równie odległy: narracja pejzażem.Skrót: „Na LSD” odnosi się do czegoś oczywistego. Dziewięcioczęściowy film pod szyldem „Biuro Narracyjnego Projektowania Krajobrazu” jest znakiem wyjątkowej reżyserskiej trzeźwości. Jak z lotu ptaka oglądamy minimalistyczne, wkomponowane w szarość pustynnego piasku, sceny, dopełnione jedynie kilkoma rekwizytami. W kontekst ten wpisują się pozornie zagubieni mieszkańcy: samotnicy, dziwacy, ludzie ceniący niezależność i wolność. Wszyscy oni zamieszkali na pustyni po to, by zacząć nowe życie z dala od społeczeństwa, które staje się dla nich coraz bardziej nie do zniesienia. Są wśród nich: schizo-szaman - który zbudował krąg totemowy z kamieni, artystka - która stworzyła repozytorium traum żołnierzy weteranów i dotknięty lekką paranoją narkoman, który tworzy gigantyczną spiralę wzdłuż klasycznych ram artystycznego krajobrazu.
