Film Roberto Andó, oparty na wydanej kilka lat temu powieści pod tym samym tytułem, opowiada historię niecodziennej przyjaźni. Pewnego dnia do mieszkania profesora muzyki Neapolitańskiego Konserwatorium – Gabriele (melancholijny Silvio Orlando) niespodziewania wbiega, uciekając przed własną, uwikłaną w mafijne porachunki rodziną, dziesięcioletni chłopiec Ciro (Giuseppe Pirozzi). On i jego kolega dokonali niewybaczalnego czynu – okradli matkę mafiosa, który trzęsie połową przestępczego świata w mieście, a starsza kobieta w wyniku tego incydentu przebywa w szpitalu, w śpiączce. Ojciec chłopaka chce ratować swoich bliskich i w ramach zadośćuczynienia oddać dziecko w ręce kryminalistów. Gabriele udziela schronienia chłopcu, a z każdym dniem między pochodzącymi ze skrajnie różnych środowisk postaciami umacnia się trudna początkowo więź. Reżyser zderza ze sobą diametralnie odmienne porządki – sztuki, muzyki i kultury oraz ulicy, mafii i przemocy. Z empatią i wrażliwością prezentując wyjątkową przyjaźń, która odmieni życie i przemieni oboje głównych bohaterów. A nawet więcej: da im siłę, żeby przetrwać – mimo wszystko i na przekór przeciwnościom losu.
