Organizacja Lebensborn – oficjalnie stowarzyszenie opiekuńczo – charytatywne została powołana w roku 1936 na mocy rozkazu Heinricha Himmlera, który został jej prezesem. Jej celem było stworzenie odpowiednich warunków do rozwoju nordyckiej rasy. Zgodnie z życzeniem Himmlera każdy jadący na front oficer SS powinien spłodzić dziecko. Wybierano do tego celu samotne Niemki ale bardzo często do ośrodków Lebensborn trafiały kobiety z krajów okupowanych. Wywożono tam również dzieci – sieroty, albo te, które siłą odbierano rodzicom, np. na Zamojszczyźnie. W Bad Polzin (dzisiejszy Połczyn-Zdrój) istniał jeden z większych ośrodków tej organizacji.
Film pokazuje spotkanie ludzi, którzy w tych nieludzkich czasach przebywali jako dzieci w ośrodku Bad Polzin, zarówno Polaków jak też Niemców. Ich wspomnienia są różne. Ci których oddano do adopcji i wychowywano później w rodzinach niemieckich, niekiedy chwalą okres swego dorastania, jednak w olbrzymiej większości są to wspomnienia ludzi pokrzywdzonych, pozbawionych swej tożsamości i poznających dopiero teraz prawdę o swoich rodzicach.
