Nazistowskie prawo dyskwalifikowało tzw. nie-aryjskich artystów w Niemczech i te zasady były następnie stosowane we wszystkich krajach europejskich okupowanych przez Niemcy. W ciszy przedstawia los pięciorga żydowskich muzyków i wykonawców, których cierpienia w obozie koncentracyjnym lub strach przed nieuniknioną śmiercią był łagodzony dzięki fortepianowi i muzyce. Karol Elbert, Alica Flachová-Pastorová, Edith Kraus, Arthur Chitz i Jozef Weiss – to nazwiska, które zostały skazane na zapomnienie, a ich dorobek miał być wymazany ze sfery kultury.
