Po Berlinie biega chłopak z hula-hop zawieszonym na ramieniu. Ma na imię Luis i pochodzi z Mexico City. Pracował tam jako kuglarz, ale wmieszał się w lokalny światek przestępczy. Los się do niego uśmiechnął, gdy próbował na ulicy okraść reżysera filmowego – ten, zamiast zgłosić to na policję, zaproponował mu główną rolę w produkcji, do której szukał kogoś naturalnego, „z ludu”. Przed premierą na festiwalu filmowym w Berlinie Luis, zamiast przygotowywać się do sesji Q&A, ucieka w miasto. Tak poznaje Azrę, pracującą w hotelowej pralni Albankę. Mimo że trudno im się porozumieć, nawiązują ciekawą relację i wyznają sobie sekrety. Film Pauli Markovitch (Nagroda, 11. NH) – przedstawicielki meksykańskiego kina niezależnego, lubiącej eksperymentować z nowymi technikami i dźwiękiem – nie tylko dotyka problemów trawiących Meksyk i Bałkany, ale jest też ostrą krytyką światowego obiegu kina artystycznego, panujących w nim mód, hierarchii i snobizmów.
[Adam Kruk]
