„Walizka” to skrócona historia świata, historia cywilizacji. Jest to opowieść o odwiecznym konflikcie między naturą a kulturą, o zderzeniu elementu pierwotnego, czystego z wytworem cywilizacji. Z tego starcia nikt nie wychodzi zwycięzcą ani pokonanym. Tutaj nie ma prostych odpowiedzi. Pozostaje nam tylko pytać. Czy kultura nas uwalnia, czy ogranicza? Czy cywilizacja, która miała nas wzbogacać, buduje nas czy niszczy? Czy wreszcie przedmioty, wytwory cywilizacji i kultury stały się naszymi poddanymi, czy może to my jesteśmy ich niewolnikami? Akcja filmu rozgrywa się w zamkniętym kręgu czasowym od świtu do świtu, co powoduje wrażenie braku wyjścia. Jest to klasyczna sytuacja filmowego zamknięcia, uwięzienia. Fryderyk Nitzche powiedział, że „cywilizacja jest dla człowieka tym, czym topór dla kata” ale czy kat przestałby być katem bez topora?
