Czwórka bohaterów najnowszego filmu Hansa-Christiana Schmida to typowa mieszczańska, dobrze sytuowana rodzina. Matka, ojciec i dwóch dorosłych synów. Głowa rodziny, odnoszący sukcesy na rynku wydawca, właśnie postanowił sprzedać swoją firmę i poświęcić się podróżowaniu i pisaniu książek. Młodszy syn jest dentystą z własnym, ale urządzonym za pieniądze ojca, gabinetem lekarskim, który odwiedzają niestety tylko nieliczni pacjenci, głównie z polecenia rodziców. Starszy opuścił przed laty niewielką rodzinną miejscowość, aby w Berlinie zostać pisarzem. Dzięki temu i dzięki odrzuceniu propozycji publikacji książki w wydawnictwie ojca udało mu się, w przeciwieństwie do brata, wyrwać spod nadopiekuńczych rodzicielskich skrzydeł. Marco przyjeżdża do rodziców na weekend na prośbę matki, która chce coś ważnego wszystkim zakomunikować. Cierpiąca od lat na chorobę psychiczną Gitte, której stan w ostatnich latach wyraźnie się poprawił, postanawia odstawić lekarstwa i stać się ponownie wolnym człowiekiem. Decyzja ta jest trudna do zaakceptowania, szczególnie dla męża, i prowokuje starcie, w trakcie którego kruszy się, a później upada fasada szczęśliwej rodziny. Schmid w swoim filmie, który mógłby być współczesną wersją znanego dramatu Ibsena Nora, nikogo nie oskarża, ale też jasno pokazuje, że nikt nie jest bez winy. Pokazuje, że rodzina i łączące ją relacje, należą do najtrudniejszych, jakie budujemy w życiu. Gitte, podobnie jak Nora, opuszcza swoją rodzinę, ale nie po to by się uniezależnić, po to by się od niej uwolnić.
