Fluorescencyjna wersja „Puszki Pandory” i „Nosferatu – symfonii grozy”. Wiecznie młoda Louise, podobnie jak piękna Lulu wykorzystuje swój uwodzicielski czar do zdobywania mężczyzn. Jednak w przeciwieństwie do bohaterki Wilhelma Pabsta, Louise nie spędza nocy z mężczyznami jedynie dla przyjemności. Seks jest dla niej niczym życiodajna krew dla wampira i podobnie jak najtragiczniejsi bohaterowie X Muzy, również Louise nie może zaznać miłości spełnionej. Jej comiesięczne ofiary giną po wspólnie spędzonej nocy, a dziewczynie pozostaje jedynie nostalgia za bezpowrotnie utraconą pierwszą miłością. Swoje dni Louise spędza w wypożyczalni wideo, gdzie między seansami klasyki kina niemego z VHS-ów zdarza jej się również pracować. Pewnego wieczoru, łudząco podobny do pierwszego kochanka Louise chłopak próbuje wynieść z wypożyczalni kilka płyt Blu-ray. Między bohaterami rozpoczyna się naładowana cytatami z filmów miłosna gra. Lindsay Denniberg w inteligentny i zabawny sposób miesza tradycję kina grozy z arcydziełami początków XX wieku. Perełka kina amatorskiego, szczególnie dla miłośników ociekających sarkazmem dialogów i horrorów klasy B, a także dla wszystkich, którzy uwielbiają w kinie dystans, humor i autotematyzm.
