Powódź rzeki Missisipi w 1927 roku była największym tego rodzaju nieszczęściem w historii Stanów Zjednoczonych, jednym z głównych powodów masowych migracji Afroamerykanów z rolniczego południa do miast na północy. Bill Morrison, wykorzystując w charakterystyczny dla siebie sposób archiwalne materiały i zniszczone kroniki, tworzy poetycki obraz życia w czasie katastrofy. Dachy domów wystają z wody jak wysepki, czarnoskórzy więźniowie w pasiakach umacniają wały, a po zalanych polach bawełny leniwie suną łodzie z racjami żywności. Stroną muzyczną projektu zajął się Bill Frisell, łącząc łągodny, elegijny jazz z wpływami country czy korzennego bluesa z delty Missisipi. Obrazy i dźwięki uzupełniają się wzajemnie, tworząc gęstą filmową tkankę pełną smutnego piękna.
93%
75/100
