Intymna, wzruszająca historia dorastania w Indiach w latach 60. Shankar, mężczyzna o wielu umiejętnościach, jest niezastąpionym lokajem w domu uprzywilejowanego starszego oficera policji. Szef ceni Shankara, a pani domu na nim polega, szczególnie jeśli chodzi o potrawy kuchni brytyjskiej, zawsze przygotowane zgodnie z zaleceniami. Ponadto Shankar potrafi piętnie opowiadać bajki. Podczas robienia kanapek czy składania krzeseł ogrodowych snuje niesamowite opowieści, których wierną słuchaczką jest córka rodziny. Z jej perspektywy poznajemy los służącego: poprzez strzępki rozmów, zauważone gesty, zbliżenia na jego nieustannie zajęte pracą ręce. Równie celnie podpatrzony jest status dziewczynek i kobiet z klasy średniej. Dopóki są dziećmi swobodnie mogą przekraczać klasowe granice, jednak gdy dorosną skazane są na innego rodzaju „służbę” – mężowi. Na razie Anjana mieszka w pięknym świecie, którego centrum stanowi kolonialny dom zanurzony w zieleni egzotycznego ogrodu. Niesprawiedliwość, wyzysk, bieda i przemoc – wszystko, na czym ufundowany jest dobrobyt jej rodziny – pozostaje poza jego granicami. Pojawia się w tle jako kontekst społeczny, a zarazem kolejna warstwa filmu.
[Ewa Szabłowska]
