Wynalazek miłości
Miłość w czasach opresyjnego reżimu Salazara niejedno ma imię. W anarchistycznej fabule António Camposa, reżysera z kręgu Cinema Novo, jest wyrazem buntu. Adaptacja wiersza Daniela Filipe’a.
Prekursor portugalskiego kina etnograficznego, António Campos, realizuje anarchistyczną fabułę, w której miłość jest wyrazem buntu wobec panującego reżimu politycznego. Para bezimiennych kochanków spotyka się w kawiarni, by potem przemierzać razem ulice i podmiejskie łąki pod nieustanną kontrolą tajnej policji, tropiącej każdy przejaw wolności. Ezopowy język tej historii szybko wymyka się spod kontroli, tworząc jasną paralelę z opresyjnym Salazarowskim Estado Novo (Nowym Państwem).
Rewolucja
Mury mówią! Malarka i poetka, Ana Hatherly, fotografuje świeże uliczne murale i graffiti powstałe w Lizbonie podczas rewolucji goździków w 1974 roku. Nieliczne z nich przetrwały do naszych czasów.
Ana Hatherly, artystka multidyscyplinarna, realizuje film na weneckie Biennale. Fotografując świeże uliczne murale i graffiti powstałe w Lizbonie podczas rewolucji goździków w 1974 roku, tworzy wizualną reprezentację rewolucyjnego ducha. Rejestruje żywą, bardzo plastyczną ekscytację i poczucie wyzwolenia po latach reżimu Salazara, przejawiające się w symbolach, które po naszej stronie żelaznej kurtyny mogły budzić jeżeli nie sprzeciw, to zdziwienie. Rewolucja mieni się czerwienią, ale nie tylko.
Dina i Django
Jest wiosna 1974 roku, za chwilę na ulice wyjadą czołgi, ale to nic, bo nastoletnia Dina właśnie znalazła swojego księcia. Stylowy Django nie idzie w życiu na kompromisy. Ich szalona miłość doprowadzi do pięknej katastrofy. W tle Bairro Alto w obiektywie Acácio de Almeidy.
17-letnia Dina (Maria Santiago) mieszka w Lizbonie, gdzie jej babka pracuje jako służąca u drobnomieszczańskiej rodziny. Dla słodkiej wagarowiczki, która zamiast nudnych lekcji w szkole wybiera wypady do klubów Bairro Alto, jedyną nadzieją jest miłość. To jej poświęca nieprzespane noce, zapisując w pamiętniku swoje dalekie od codzienności marzenia.
