Dokument o Henryku Janie Józewskim – działaczu politycznym, piłsudczyku, orędowniku niepodległości Ukrainy i bliskiej współpracy polsko-ukraińskiej, a także artyście - malarzu i jego związkach z Marią Dąbrowską, czy skamandrytami.
Henryk Józewski w 1915 r. został zastępcą Komendanta Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) w Kijowie. W ukraińskim rządzie Semena Petlury był wiceministrem spraw wewnętrznych. Był także szefem gabinetu Józefa Piłsudskiego, dwukrotnie wojewodą wołyńskim oraz ministrem spraw wewnętrznych w rządach Kazimierza Bartla oraz Walerego Sławka.
W 1939 r. współtworzył Służbę Zwycięstwu Polsce (SZP), był także Komendantem okręgów ZWZ Warszawa-Miasto i Warszawa-Województwo. Podczas okupacji wydawał podziemne pisma: „Polska Walczy” oraz „Ziemie Wschodnie Rzeczpospolitej”. Po wojnie nie przerwał działalności konspiracyjnej i ukrywał się, aresztowano go jednak w 1953 r. Pomimo iż skazany został na dożywocie, z więzienia wyszedł jesienią 1956 r.
