Mieszkanie, w którym Margarita żyje ze swoim kilkuletnim synem Axlem oraz jego starszymi siostrami Antonią, Alejandrą i Alicią, jest klaustrofobiczną, ciemnawą przestrzenią, w której rodzina czuje się aż za dobrze. Wylegują się na łóżkach, jadają, słuchają muzyki, rzadko mają ochotę na kontakt ze światem zewnętrznym. Odseparowanie wyraźnie domownikom odpowiada, ale widz czuje się tu nieswojo. Może dlatego, że nikogo nie dziwi fakt szczelnego zamknięcia Margarity w sekretnym pokoju z okienkiem do łazienki, przez które podawane są jej książki, płyty DVD czy bielizna. Gdy zbliżają się jej urodziny, na które przychodzą także goście spoza mieszkania, pojawi się pokusa, by wypuścić Margaritę z kryjówki… Czy poznamy jej tajemnicę? Debiutancki film Vladimira Durána, pokazany na tegorocznym Berlinale, stylistycznie nawiązuje do greckiej nowej fali. Podobnie jak w jej najważniejszych dziełach, kolumbijski reżyser krytycznie przygląda się instytucji rodziny, odbijającej kondycję całego społeczeństwa, zostawiając widzowi sporo miejsca na własne konstruowanie znaczeń.
Adam Kruk
