W małym francuskim miasteczku zwykli mieszkańcy giną w makabrycznych okolicznościach, pewne małżeństwo wzajemnie się morduje i zjada, a w okolicy znikają dzieci. Co wspólnego z tymi wydarzeniami ma miejscowa legenda o Pożeraczu Dusz, którym od pokoleń dorośli straszą potomstwo? Zagadkę próbują rozwiązać wspólnie twarda jak ostroga policjantka i tajemniczy facet, który pojawia się znikąd. Wśród mieszkańców panuje zmowa milczenia, nad odrapanymi domami unosi się cień zrujnowanego sanatorium, powietrze jest ciężkie od sekretów. Ktoś na pewno wie więcej, niż mówi.
„Pożeracz dusz” to horror z duszną atmosferą i kilkoma scenami, od których żołądek robi fikołka. Film surowy w formie, zrealizowany bez zbędnego efekciarstwa, ale przez to mocny i ponury. Narracja jest klasyczna, bez fabularnych wywrotek. Reżyserzy Julien Maury i Alexandre Bustillo konsekwentnie dążą do finału tej mrocznej historii, nie przewidując dla swoich złamanych przez życie bohaterów szczęśliwego zakończenia. To horror, który spodoba się fanom „Silent Hill”, kina grozy z motywami folkowymi i rzecz jasna krwawej rzezi, bo i tej w „Pożeraczu dusz” nie brakuje.
W obsadzie m.in. Virginie Ledoyen, znana polskim widzom m.in. z „Niebiańskiej plaży” z boskim Leo i horroru „Szepty w mroku”, a także wielokrotnie nominowana do Cezarów, nagradzana w Cannes, Sandrine Bonnaire.
76%