Przejmujący obraz kurdyjskiego filmowca odsłania przed nami bezmiar cierpienia jazydów pod rządami ISIS.
A 157 to numer namiotu w jednym z obozów dla uchodźców na granicy iracko - tureckiej. Mieszkają w nim samotnie trzy kurdyjskie jazydki: siostry Hailin i Roken w wieku trzynastu i piętnastu lat i ich koleżanka – jedenastoletnia Soolaf. Dziewczynki przeżyły niewyobrażalny koszmar: najpierw musiały patrzeć na śmierć rodziców z rąk dżihadystów, potem przez wiele miesięcy były wykorzystywane przez nich jako seksualne niewolnice. Teraz wszystkie trzy są w ciąży. Gehenna, która stała się ich udziałem, nigdy już nie pozwoli im normalnie żyć.
Behrouz Mehranipoor z wielką delikatnością ukazuje ich monotonną egzystencję, kamera pozostaje blisko dziewczynek, ale się im nie narzuca. Przy tym, jakby mimochodem, autor rejestruje przygnębiającą rzeczywistość obozu. Nie ma tu nic, co pozwoliłoby odwrócić uwagę od przerażających wspomnień, a przyszłość wygląda równie ponuro, jak tonący w błocie obozowy krajobraz. Ciąże zagrażają życiu dziewczynek, sprowadzają też na nie społeczny ostracyzm. Ale dla wszystkich okolicznych dorosłych jest oczywiste, że muszą urodzić. Choćby za cenę własnego życia.
