Spójrz na mnie. Jestem młody, jestem silny, ale w środku znajdziesz tylko popioły – mówi jeden z bohaterów tragikomedii Chantal Akerman. Nakręcone w opustoszałych zaułkach Brooklynu, na jego ciemnych ulicach i opuszczonych placach, w tle których połyskują światła mostu Williamsburg, Amerykańskie historie same też tworzą most: zbudowany z cegiełek pamięci. Żydowscy bohaterowie filmu opuścili biedne, nękane pogromami sztetle Europy Wschodniej, by znaleźć schronienie, pracę i lepsze życie w Nowym Jorku. Ich wygłaszane wprost do kamery opowieści o nędzy, desperacji i nadziei tworzą wielogłos, który układa się w historię XX-wiecznej emigracji i portret diaspory. Chwytający za serce, melancholijny – ale to melancholia rozpraszana humorem – film Akerman spina przeszłość z przyszłością, przypominając jednak, jak trudno jest budować tę drugą, gdy po tej pierwszej zostały jedynie popioły. O sile Amerykańskich historii decyduje zarówno wyjątkowy nastrój, łącząca teatr i kino formuła, jak i fenomenalna obsada. W jednej z ról wystąpiła sama Judith Malina – założycielka legendarnego The Living Theatre.
[Małgorzata Sadowska]
