Rok 2034. W wyniku erupcji wulkanu do południowo-wschodniej części Azji przestają docierać promienie słoneczne i zapada wieczna noc. To w tych warunkach przyjdzie funkcjonować stłamszonemu narodowi filipińskiemu, tracącemu powoli duszę i pamięć. Los zbiorowości jest bowiem zagrożony, gdy u sterów władzy zasiada owładnięty paranoją prezydent Navarra (Joel Lamangan). W coraz bardziej totalitarnej rzeczywistości inwigilacja za pomocą dronów oraz masowe uliczne egzekucje są na porządku dziennym. Reżyser snuje polifoniczną opowieść, pokazując wpływ władzy na sytuację warstw nieuprzywilejowanych, wykorzystywanych, skazanych na zagładę. W Ang hupa pobrzmiewa echo Godardowskiego Alphaville, ale najnowsze dzieło Filipińczyka to również mariaż melodramatu z dystopią, politycznej groteski z naturalizmem. Mimo że Diaz pozostaje wierny wypracowanej stylistyce, poszukuje jednocześnie nowych sposobów opowiadania o świecie, który zmierza ku katastrofie.
