Film dokumentalny Belgrad solidarny z „Solidarnością” ukazuje recepcję ruchu „Solidarności” w Jugosławii, która związana była jednocześnie z fascynacjami problematyką polską w tamtejszym społeczeństwie.
Bohaterami są przedstawiciele opozycji jugosłowiańskiej o lewicowej orientacji politycznej, którzy podejmowali konkretne inicjatywy na rzecz poparcia dla Polski, a za wyrażanie sprzeciwu wobec wprowadzenia stanu wojennego, stłumienia strajku w KWK Wujek poddani zostali ostracyzmowi ze strony władz Jugosławii. Są to osoby, które w czasach komunistycznych kontestowały reżim na Bałkanach, a w latach 90. sprzeciwiały się nacjonalistycznej polityce Slobodana Miloševicia w Serbii.
Zamysłem autorów było przedstawienie inspiracji jakie niosła „Solidarność” i jej postulaty wśród osób kontestujących reżim jugosłowiański, którzy mimo świadomości, że poparcie dla Polski wiązać będzie się z represjami, nie zawahali się publicznie zamanifestować swojego podziwu dla polskich inicjatyw wolnościowych i próbowały wprowadzić inspirowane „Solidarnością” rozwiązania w Jugosławii.
Wypowiedzi sympatyków Polski i „Solidarności” przeplatane są materiałami archiwalnymi z ówczesnego okresu. W materiale filmowym zobrazowana została Jugosławia lat 80. i atmosfera polityczno-społeczna, w której fenomen polskiej opozycji stał się istotną inspiracją.
Film ukazuje Bałkany nie tylko jako stereotypową przestrzeń konfliktów, ale także ludzkiej solidarności.
