Film Ferenca Cakó to animacja w piasku, która stanowi swoiste epitafium dla zmarłego ojca reżysera, również artysty. Nie jest to tradycyjnie pojmowany film biograficzny, a raczej artystyczna wyprawa w głębokie i skrajne emocje, które wypełniają labirynty relacji społecznych i damsko-męskich. To opowieść o poszukiwaniu autoekspresji i odnajdywaniu wewnętrznego głosu natchnienia, która pozwala na dotknięcie muzy.
