Konstantin jest młodym naukowcem, fizykiem kwantowym. Pracuje na uniwersytecie, gdzie bada prawa ruchu obiektów w sytuacjach, których nie wyjaśnia klasyczna mechanika. Jego praca, a jednocześnie osobista pasja, zdają się całkowicie go pochłaniać. Rozpalone oczy świadczą o wewnętrznej gorączce, która trawi jego umysł, jak gdyby rozwiązanie zagadki było na wyciągnięcie ręki. Intymny portret Konstantina, jaki rysuje Denis Klebleev w pierwszych scenach filmu, stopniowo zostaje poszerzony o kontakty społeczne. Oto podczas wakacji naukowiec podejmuje się pracy jako opiekun studenckiego obozu nad morzem. Musi opuścić swoją samotnię i zamieszkać w ośrodku z kilkudziesięcioma nieznacznie od niego młodszymi ludźmi. Ku jego zdziwieniu młodzi chłopcy – zamiast ćwiczyć fizykę – wolą odurzać się różnymi substancjami i pląsać o zachodzie słońca do kiczowatych piosenek. Sam, owładnięty potrzebą zrozumienia wszystkiego, nie może pojąć przypadkowości działań ludzi.
