Po filmie zapraszamy na spotkanie z reżyserem. Czy to możliwe, żeby ciężko pracujący hinduski rolnik, ojciec rodziny, znalazł się nagle w sytuacji, w której najlepszym rozwiązaniem okazało się już tylko jedno - popełnić samobójstwo wypijając butelkę sztucznego nawozu? Ta przerażająca historia wydarzyła się naprawdę. Córka tragicznie zmarłej ofiary - Majnusza Amberwar stara się opublikować artykuł, w którym tłumaczy powody dramatycznej decyzji ojca. Nie jest to łatwe zadanie, szczególnie dla wiejskiej dziewczyny, która stawia pierwsze kroki jako dziennikarka. Co więcej, rodzina nie jest przychylna jej ambicjom, bo temat artykułu nie daje powodów do radości. Zbyt boleśnie przypomina o tym, co tak naprawdę skłoniło mężczyznę do targnięcia się na własne życie. A.P. Manjusha Amberwar hopes to get her first article published in the local paper. Taking her first step as a journalist is not easy for the village girl, whose entire family opposes her ambition, and the topic of her article provides even less reason for joy. Her father was one of the many Indian cotton farmers who have committed suicide. She hopes that by drawing attention to their plight, she can bring an end to this epidemic, but it won't be easy. Many farmers switched to genetically modified seeds produced by the American company Monsanto, and the drawbacks proved to be manifold. In contrast to the supposed benefits, the costs for fertilizer and pesticides turned out to be far higher than before. What's more, the seeds require more water, and the farmers are rain-dependent in an arid area, so they rarely grow a large crop. "Bitter Seeds" is the third part of a trilogy by director Micha Peled about globalization. The first two parts were "Store Wars: When Wal-Mart Comes to Town" (2001) and "China Blue" (2007). In addition to Amberwar, Peled follows a farmer who is battling to keep his few acres of land. As in his previous films, he once again gives a human face to the victims of opportunistic multinationals. His own opinion isn't difficult to guess, but by simply allowing his subjects to tell their stories and without laying the sentiment on too thick, he leaves the final judgment in the hands of the viewer.
