Reżyser Maciej Drygas wybrał jedną datę z życia PRL-u, nieobciążoną wielkimi wydarzeniami - 27 września 1962 roku - i szukał sygnowanych nią dokumentów, listów, notatek Służby Bezpieczeństwa, donosów, audycji radiowych oraz fotograficznych i filmowych materiałów archiwalnych. Odnalazł prawdziwe perły: zakurzone i zapomniane na strychach i w piwnicach amatorskie filmy, niewykorzystane bądź odrzucone przez cenzurę ścinki w oddziałach regionalnych telewizji, prywatną korespondencję, listy do redakcji Fali 58. Rekonstrukcja dnia, którą zbudował w oparciu o te materiały i odczytywane przez naturszczyków teksty, to obraz peerelowskiej codzienności, ale przede wszystkim przejmujący obraz systemu komunistycznego - kontroli wszystkich aspektów życia obywateli i absurdu ogromu dokumentacji gromadzonej przez Służbę Bezpieczeństwa. Jeden dzień w PRL dyskutuje z propagandowym, zakłamanym obrazem tego okresu rozpowszechnianym przez Polską Kronikę Filmową i telewizję publiczną.
