Érpatak to niewielka miejscowość we wschodnich Węgrzech, której sołtysem jest przedstawiciel ultraprawicowego ugrupowania Jobbik. Zoltán Mihály Orosz wprowadził do Érpatak rządy twardej ręki. Porządek, dyscyplina i kontrola – to kluczowe pojęcia modelu, który ma pomóc w stworzeniu „świętej, organicznej dyktatury”. Mieszkańcy zostali podzieleni na „budowniczych” i „szkodników”. Ci ostatni to głównie Romowie i nieliczni zwolennicy „zgniłej” demokracji. Opieka socjalna jest w Érpatak przywilejem, na który trzeba sobie zasłużyć: bezrobotni, by utrzymać prawo do zasiłku, muszą brać udział w pokazowych pracach publicznych. Sołtys, chętnie paradujący w tradycyjnych węgierskich strojach ludowych, uroczyście celebruje nowe święta, otwarcie gloryfikujące faszystowską przeszłość i niemiecko–węgierskie braterstwo broni podczas drugiej wojny światowej. Ale są też w filmie Brunnera ludzie, którzy mimo szykan próbują walczyć o godność obywateli gorszego sortu w Érpatak.
