Pod każdym względem nieklasyczne, imponujące wizualnie filmowe „doświadczenie”, docenione przez krytyków greckie nowe horyzonty. Twórcy, opowiadając historię owianego tajemnicą morderstwa amerykańskiego dziennikarza George'a Washingtona Polka w Salonikach w 1948 roku, rezygnują z klasycznej narracji i chronologii. Prowadząc widzów przez labirynt faktów, wspomnień i dociekań, dosłownie zapętlają czasoprzestrzeń. Próba rozwikłania zagadki to w rzeczywistości niekończące się uwikłanie - pełna dynamiki akcja filmu krąży wokół własnej osi. Polk podróżuje między światami, wyłania się z bezczasu. Jak Syzyf przywiązany do restauracyjnego stolika po wielokroć zjada homara - swój ostatni posiłek. Pozostawia po sobie przepełnionych tęsknotą bliskich i z walizką w dłoni szuka pociągu na zrujnowanych stacjach kolejowych. Jednocześnie prowadzi rozmowy z zakresu teorii snucia opowieści i właśnie ten wątek wydaje się w Polku kluczowy. Jakiego rodzaju logika rządzi światem? I czy kiedykolwiek uda nam się nad nią zapanować?
