Życie Meebo toczy się wokół ryb. Od najmłodszych lat chłonie ona informacje o morskim świecie, jest „ryboholiczką” i wie o rybach wszystko – od gatunkowej specyfiki po niuanse smakowe. Niestraszne są jej bliskie spotkania z ośmiornicą. Otoczenie podchodzi do tej fascynacji rybim światem z dystansem, Meebo różni się od swoich rówieśników. W tym tkwi jednak jej urok – aura, którą wokół siebie roztacza, jest bez wątpienia ujmująca. Poza czystą fascynacją światem zwierząt, Meebo niesie w sobie ogromne pokłady życiowej afirmacji, którą gotowa jest się dzielić.
"Rybie dziecko" to tak naprawdę filmowa interpretacja życiorysu jednego z najbardziej znanych i nieoczywistych japońskich celebrytów internetowych, Sakana-kuna – ichtiologa znanego ze swoich wystąpień, podczas których zawsze nosi rybią czapeczkę.
To kolejna kojąca biografia autorstwa Shuichiego Okity: historia nerda o łagodnym usposobieniu, którą reżyser rozwija w barwnym, nostalgicznym stylu. Przeplata szkolną dramę ze światkiem yakuzów, proekologiczną myśl łączy z realizmem magicznym. W filmowej wersji Sakana-kun jest kobietą – w roli tytułowego rybiego dziecka wystąpiła Non, jedna z najciekawszych aktorek (i reżyserek) młodego pokolenia, która słynie z nietypowych ról. Jej interpretacja neurotycznego Sakana-kuna przypomina o jednym z wcześniejszych filmów Okity, "Opowieści o Yonosuke" (2013), w której portretował postać równie naiwną, prostoduszną i czystą w swoich intencjach, co nietuzinkowy rybi specjalista. Jego/jej obecność w życiu innych bohaterów filmu zmienia ich bezpowrotnie. W tym właśnie tkwi siła tej nonkonformistycznej postaci, stale oscylującej w spektrum odmienności, jakiej ani przez moment się nie wstydzi.
[Tekst: Łukasz Mańkowski]
