Klasyczne kino hollywoodzkie do połowy lat 50. tylko flirtowało z problematyką uzależnień, ograniczając się do grzecznych filmów o alkoholizmie. Ray ponownie wyprzedza swój czas i kręci odważny portret nauczyciela, któremu uzależnienie od kortyzonu niszczy życie rodzinne i zawodowe. Ponad życie to wiarygodne psychologicznie, świetne pod względem dramaturgicznym, wstrząsające dla widzów wygładzonego kina hollywoodzkiego lat 50. studium uzależnienia od silnych leków (co było wówczas rzeczywistym problemem społecznym). Ray ogranicza melodramatyzm, w niektórych partiach kierując film na tory ekspresjonistycznego horroru w kolorze. Wielka rola Jamesa Masona.
90%
