Film przedstawia codzienne życie, metody wychowawcze oraz leczenie dzieci zagrożonych gruźlicą w zakładzie leczniczym im. Włodzimierza Medema w Miedzeszynie. W latach 1926-1939 leczyło się w nim prawie 10 tys. dzieci z ubogich rodzin żydowskich. W filmie nie występują aktorzy profesjonalni, przez co pełen jest dokumentalnego autentyzmu. W 1942 roku pracownicy i podopieczni sanatorium zostali przewiezieni do obozu zagłady w Treblince. Producentem „Mir kumen on” było Stowarzyszenie Sanatorium Dziecka im. Włodzimierza Medema, a współfinansowała go żydowska socjalistyczna partia Bund. Niedopuszczony do rozpowszechniania przez cenzurę filmową, był prezentowany w Polsce na licznych pokazach prywatnych. Oficjalna premiera filmu odbyła się we Francji.
