Pewnego dnia na podwórku starej berlińskiej kamienicy pojawia się szklany kontener, biuro nowego administratora nieruchomości. Z tego strategicznego miejsca może on nie tylko wykonywać pracę zarządcy, ale też obserwować mieszkańców domu. Jego lokatorzy to wielokulturowa i różnorodna społeczność: nauczyciel, informatyczka, pochodzący z Dagestanu artysta, właściciel małej piekarni, muzyk czy Libanka pracująca w korporacji. Nowe porządki, jakie próbuje zaprowadzić administrator, a także pojawiające się pogłoski o planowanej „restrukturyzacji” kamienicy wywołują zaniepokojenie i sprzeciw. Stan niepewności potęguje wkroczenie policji, która nie podając powodu, nie tylko zamyka ulicę, ale także zabrania mieszkańcom opuszczania domu. Przyjazne do tej pory międzysąsiedzkie relacje zaczynają kruszyć się w obliczu narastającego zagrożenia.
Asli Özge porusza w swoim filmie społeczne problemy, z którymi mierzą się współczesne społeczeństwa wielu europejskich krajów: niepewność egzystencji, niesprecyzowane, podsycane przez teorie spiskowe zagrożenia, rasizm i ksenofobia, gentryfikacja dzielnic mieszkalnych, polaryzacja i wzajemna niechęć, a co za tym idzie niszczenie międzyludzkich więzi. Reżyserka na przykładzie niewielkiej, zamkniętej grupy bezbłędnie wychwytuje sposoby manipulacji i obnaża mechanizmy, jakie nimi rządzą.
Asli Özge urodzona w 1975 roku w Stambule. Po studiach filmowych w Akademii Filmowo-Telewizyjnej Uniwersytetu Marmara reżyserowała krótkie filmy fabularne i dokumentalne. Zadebiutowała filmem Mężczyźni na moście (2009), który miał międzynarodową premierę na Festiwalu Filmowym w Locarno i otrzymał liczne międzynarodowe nagrody. Jej drugi film Lifelong prezentowany był w 2013 roku na Berlinale w kategorii Panorama Special.
Za niemieckojęzyczny debiut zatytułowany Pewnego razu otrzymała nagrodę FIPRESCI na Festiwalu Filmowym w Stambule.
