Sprawuje rządy dzięki bożemu prawu, ale sam rządzony kaprysem, Król Ryszard skazuje na banicję Henry’ego Bolingbroke i bierze w posiadanie rozległe posiadłości ojca. Gdy Ryszard jest zajęty tłumieniem buntu w Irlandii, Bolingbroke wraca do Anglii chcąc odzyskać należne mu mienia i przy wsparciu ze strony swoich niezadowolonych sprzymierzeńców chwyta za koronę.
Olśniewająco wymowny i uroczysty, „Ryszard II” przedstawia króla jako słabego i skłonnego do dramatyzowania człowieka i jest przykładem szukania przez Szekspira znaczenia królewskości i mocy, które mogą ową królewskość zniszczyć.
