Jerry Schatzberg urodził się w 1927 roku w Nowym Jorku. Zanim rozpoczął karierę filmowca, cieszył się już renomą znakomitego fotografa, którego specjalnością były portrety – Schatzberg uwiecznił na zdjęciach twarze Boba Dylana, Fidela Castro, Romana Polańskiego, Jimiego Hendrixa, Milosa Formana i wielu innych. Jako reżyser jest zaliczany do najważniejszych przedstawicieli nurtu Nowego Hollywood, w ramach którego na początku lat 70. powstawały odważne, introspekcyjne, ambitne filmy mierzące się z poważnymi problemami społeczno-psychologicznymi (obok Schatzberga tworzył je np. Martin Scorsese). To najlepszy okres w karierze Schatzberga, która po nadejściu Kina Nowej Przygody spod znaku Stevena Spielberga i George’a Lucasa uległa załamaniu – kolejne filmy spotykały się już z obojętnym bądź negatywnym przyjęciem. Jego wczesne dzieła nadal są jednak cenione za to, co charakteryzuje również fotografie Schatzberga – umiejętność wydobycia prawdy gestu i emocji, zdolność uchwycenia wyjątkowych momentów, które budują luźną, otwartą, ale zarazem precyzyjną znaczeniowo narrację.
