Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno… za górami, za lasami, a może gdzieś niedaleko… żył sobie pewien niegodziwy Kasztelan oraz jego podstępny sługa Szpon. Na dworze służył także Jaś, którego Szpon często wysyłał do wsi - a to po truskawki, a to po chleb i masło, a to po podatki, mimo że okoliczni chłopi byli już bardzo biedni, bo Kasztelan zabrał im prawie wszystko. Pewnego razu w drodze powrotnej Jaś spotkał Piękną Panią i w podzięce za okazaną jej pomoc dostał czarodziejski obrus, na którym po wymówieniu zaklęcia pojawiały się różne potrawy. Jednak w nocy Szpon ukradł mu obrus, a rano znowu wysłał na wieś po zaległe podatki. Tym razem Jaś dostał od Pięknej Pani baranka, który, gdy się nim potrząsnęło, sypał złotymi talarami. Szpon i tym razem ukradł Jasiowi czarodziejski dar i ponownie wysłał w świat. Jaś znowu spotkał w lesie Piękną Panią i tym razem dostał od niej kobiałkę z rozumem…
Opowieść o tym, że chciwość i niegodziwość prędzej czy później zostaną ukarane, a bezinteresowna dobroć nagrodzona.
