Medea, rozzłoszczona zdradą swojego małżonka Jazona, zabija i jego, i swoich dwóch synów. Pasolini zainspirowany dramatem zdradzonej kobiety tworzy film niemal niemy i pozbawiony muzyki. Na szczególną uwagę zasługują tutaj kontrasty plastyczne, które wyznaczają granice kultur i oddzielają sfery klimatów duchowych i stanów emocjonalnych.