Rok 1948. Ocalone z Holokaustu żydowskie dzieci z sierocińca w Helenówku oglądają występ Dżigana i Szumachera – komików, którzy po wojnie spędzonej w Związku Radzieckim powrócili do Polski. Teraz prezentują na scenie sztukę na temat getta. Dzieci, które mają za sobą tragiczne, osobiste doświadczenia i które okupacyjną rzeczywistość poznały od najgorszej strony, z całą siłą odczuwają fałsz przedstawianych sytuacji. Głośno protestują i doprowadzają do przerwania występów... Artyści zostają zaproszeni do sierocińca, aby mogli poznać prawdziwą historię getta. Najpierw zabawiają dzieci skeczem Szołema Alejchema Pożar w Kasrylewce, lecz cały czas mają wątpliwości, czy w ten sposób uwolnią je od traumy, nieustannego poczucia zagrożenia, czy oswobodzą je z okowów straszliwych wspomnień...
W dokumencie Natana Grossa opowiadającym o pełnych dramatyzmu czasach wzięli udział autentyczni bohaterowie – dzieci naprawdę ocalone z Holokaustu. Mimo osobistej tragedii, czasem śmiejąc się przez łzy, ukazują siłę odnowienia, zwycięstwo życia nad bólem i tęsknotą za bliskimi i światem, który został bezpowrotnie utracony.
Yaakow Gross, który czuwał nad rekonstrukcją i reedycją filmu, oparł się na czterech niekompletnych kopiach odnalezionych w Polsce, Izraelu, Francji i USA.
