HISTORIE INTYMNE „Cóż uczynią nasi ojcowie, gdy powstaniemy kiedyś, staniemy z nimi twarzą w twarz i zażądamy obrachunku?” pytał Erich Maria Remarque w „Na Zachodzie bez zmian”. Cytat ten przywoływany jest na początku filmu, portretującego 12 amerykańskich żołnierzy, którzy starają się wrócić do normalności po powrocie z wojny w Iraku i odzyskać wiarę w sens życia. Poznajemy ich z imienia i nazwiska, dowiadujemy się, w jakiej jednostce służyli i gdzie walczyli. Widzimy, jak walczą z powojenną traumą i depresją, a także z przejmującym, dogłębnym poczuciem winy i odrazy, którą czują dziś do samych siebie. Ich wnętrze to świat pełen straszliwych obrazów i wyrzutów sumienia. Każdy z nich nosi w sobie dramatyczne przeżycia, po których nie da się już żyć tak, jak kiedyś. Opowiadają o zabijaniu cywili, uciekających niewinnych dzieciach, widoku zabitych przyjaciół. Po czymś takim trudno odnaleźć się w rzeczywistości i ponownie wejść w role mężów i ojców. W filmie śledzimy terapię, którą przechodzą w słynnym Pathway Home, założonym w 2008 roku przez Freda Gusmana, pioniera psychoterapii żołnierzy powracających z wojny w Wietnamie pod koniec lat 70. ubiegłego wieku. To tutaj indywidualnie lub w grupach próbują walczyć z traumatycznym piętnem grzechu i nadać sens przeżytym przez siebie wydarzeniom, których nie potrafią logicznie wytłumaczyć. Najbardziej poruszający materiał pokazany zostaje na końcu. Pozbawiony linearnej chronologii i pośpiechu film powstawał przez pięć lat. Cztery lata zajęło znalezienie odpowiednich bohaterów, z którymi pracowano przez kolejne pięć miesięcy. Zdjęcia kręcono przez 9 miesięcy, a wszystko po to, aby jak najwierniej oddać piekło, przez które przeszli i nadal przechodzą ci, których życie zmusiło do udziału w wojnie. ENGLISH: An American soldier under treatment for post-traumatic stress disorder at the Pathway Home explains how small he felt upon his return to the United States. It’s an experience shared by almost all the men in the therapy group. When they finally got back home from their tour of duty in Iraq, they were no longer the same men whom their wives had waved off. Almost all of them have horrific tales to tell, some about a friend lost, many about the deaths of innocent Iraqis. Over a period of years, the camera follows the group therapy and one-on-one sessions where they try to make sense of events that defy logic. Therein lies the problem. Why, for example, did that mother get her daughter to open the front door when the soldiers were already kicking it down? Slowly but surely, we see some of them recovering. The naiveté they display when talking about the ideas they had when they left for Iraq is terribly poignant. Laurent Bécue-Renard starts his film with a quote from Erich Maria Remarque, who wrote the anti-war novel “All Quiet on the Western Front” following his experiences in the First World War: “What would our fathers do if we suddenly stood up and came before them and proffered our account?” Ultimately, these American soldiers’ testimonies likewise amount to a powerful protest. FILM Z NAPISAMI W JĘZYKU POLSKIM I ANGIELSKIM REZERWACJE NALEŻY ODEBRAĆ NAJPÓŹNIEJ 60MIN PRZED ROZPOCZĘCIEM SEANSU PLEASE PICK UP YOUR RESERVATIONS AT LAST 60MIN BEFORE THE MOVIE
100%
87/100
