Szesnastoletni Ned wyraźnie nie pasuje do irlandzkiej szkoły z internatem, z tradycjami, do której uczęszczał jego ojciec. Farbowane włosy, zamiłowanie do ambiwalentnej seksualnie muzyki z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych oraz upodobania z rejestru sztuki nijak nie przystają do profilu placówki, związanego z miejscową obsesją wokół rugby i stymulującej uczniów do doskonalenia się w tym brutalnym sporcie. Przygotowany na kolejny rok towarzyskiej samotności, spędzony na wysłuchiwaniu kpin ze strony rówieśników, bohater niespodziewanie zaprzyjaźnia się ze swoim współlokatorem Conorem. W przeciwieństwie do niego chłopak jest doskonałym graczem rugby. Tymczasem nauczyciel angielskiego zachęca obydwu uczniów, żeby wzięli udział w miejscowym konkursie talentów i opracowali na niego występ muzyczny. Jak się okaże, Conor będzie musiał wybierać między zdecydowanie bardziej męskim zajęciem a artystyczną aktywnością, a Ned stanie przed poważnym dylematem moralnym. Irlandzki reżyser i powieściopisarz John Butler zabawnie ukazuje blaski i cienie dorastania towarzyskich i społecznych outsiderów. Nastoletni świat pasji, namiętności, problemów tożsamościowych i gwałtownych porywów serca jest tu konsekwentnie ukazywany z lekkim przymrużeniem oka, a równocześnie wielką wrażliwością na kwestie dotyczące miłości i przyjaźni.