10.05, 11.05 po seansie zapraszamy na spotkanie z reżyserem 10.05, 11.05 after the screening we invite to the meeting with director Wybrane nagrody i festiwale / Selected festivals and awards: 2013 – CPH:DOX Kopenhaga / CPH:DOX Copenhagen, 2014 – FF Tempo. „Była słabego zdrowia, paliła jak smok, miała duszę wojownika”. Simone Weil, bo o niej mowa, francuska filozofka i działaczka społeczna, nigdy nie należała do inteligencji salonowej. A jej zaangażowanie w sprawy społeczne zdecydowanie wyróżniało ją z grona teoretyków klasy robotniczej, których noga nigdy nie przekroczyła progu fabryki. Weil uczestniczyła w wielu manifestacjach, swoją pensję ograniczała do wysokości zasiłku dla bezrobotnych (resztę rozdawała), a w latach 1931-32 podjęła się pracy m.in. w zakładach Renault jako niewykwalifikowana pracownica. Film jest wizualnym esejem opowiadającym o tym okresie życia Weil. Fragmenty listów i pism, czytane przez młodą kobietę, dają jego mglisty obraz. Zdaje się, że świadomość Weil nie kieruje tego doświadczenia, nie wpływa na jego treść ani nie uogólnia, ale obserwuje, jaki samo przyjmie kierunek. Taka wydaje się również narracja filmu – skrawki podróży metrem, maszyn i świateł, przejść i holów, zarejestrowane na ziarnistej taśmie 16 mm – tworzą powidoki umęczonego pracą umysłu. Ponad sto lat po wyjściu robotników z lyońskiej fabryki Lumière kino próbuje oddać doświadczenie człowieka pracy. A philosophical film work based on the French philosopher Simone Weil's thoughts, beautifully translated into grainy 16 mm footage from early modernism's absolute center, Paris, and divided into chapters like stations on a night-time ride with the metro. In 1934, Weil decided to experience life among the workers of a Renault factory. Her notes were turned into the book “The Workers' Condition”, which lucidly and constructively criticised not just the workers' conditions, but also the more far-reaching consequences of industrialisation and 1930s capitalism. Weil's historical criticism, however, becomes highly topical in today's post-industrial social order, in its dialogue with Arnaud Gerber's camera which turns the Parisian financial suburb and neo-liberal 1980s utopia of La Défense into an abstract image stream of lines and points, colours and reflections. “The Real Life” is an elegy both of a class, an intellectual position and a desire for political change, all of which seems to belong to a different era – and a work which in itself demonstrates that all three are alive and well. In spite of the current state of affairs, just like in Weil's own time. Filmy zagraniczne wyświetlane są z polskimi napisami. Większość filmów pokazywana jest również z angielskimi napisami/ Foreign films will be screened with Polish subtitles. Most of the presented films will also have English subtitles. Miejsca na salach są nienumerowane/ No seating assignment. Informujemy, że nie ma możliwości zwrotu zakupionych biletów / We inform you that tickets are non-refundable.
