Czy da się rozmawiać za pomocą krzeseł? Na splątanych nitkach opowiedzieć historię o zagubieniu wśród ludzi? Znaleźć bezpieczną drogę z zamkniętymi oczami i uszami?
Przemiany to poemat dokumentalny opisujący rozmowy, jakie prowadzili ze sobą uczestnicy warsztatów pantomimy dla osób niesłyszących. Do rozmów używaliśmy przeróżnych narzędzi: od rąk po krzesła. Rzadziej posługiwaliśmy się słowami. Przesłaniem tego projektu jest wiara, że człowiek, który chce porozumieć się z drugim człowiekiem, potrafi wszystko zamienić w język.
Warsztaty pantomimy dla osób niesłyszących i posługujących się językiem migowym były eksperymentem; próbą połączenia dwóch języków ciała: pantomimy oraz migowego. Były także poszukiwaniem możliwości tworzenia poezji, metafor i wieloznaczności, zrozumiałych zarówno dla migających, jak i dla osób nieznających języka migowego. Pojęcie niesłyszenia chcieliśmy zamienić na słyszenie i mówienie całym ciałem.
Film PRZEMIANY jest poniekąd rejestracją tych prób, a jednocześnie sam jest próbą poszukiwania innego języka w filmie dokumentalnym. Języka opartego na cielesności, rozumieniu poprzez empatię, zaufaniu, wizyjności życia, na prawdzie emocji i obrazu. Film ten jest więc również eksperymentem, w którym sceny cielesne przemieniają się w opowieści o lękach i samotnościach, a wysiłek przemienia się w radość i opowiada o ludzkich zmaganiach oraz niezrozumieniach. Film nie opowiada o osobach niesłyszących jak o niepełnosprawnych. Opowiada, dzięki osobom niesłyszącym, o wyobcowaniu i samotności, które można przełamać, szukając własnego albo wspólnego języka.
