Reiko Endo, dziennikarka lokalnej gazety z Kiusiu, przyjeżdża do Nagaoki (prefektura Niigata), gdzie mieszka jej były partner, Kenichi Katayama. Podczas podróży Reiko odkrywa nie tylko uroki miasta i jego okolic, ale także bolesną historię wojenną oraz tragedię wielkiego trzęsienia ziemi w 2004 roku. To właśnie trudna przeszłość stała się pretekstem do organizowania corocznego pokazu sztucznych ogni, poświęconego pamięci tych, którzy zginęli i jako manifest pokojowy. „Sztuczne ognie z Nagaoki” nie są ani filmem fabularnym ani dokumentalnym, ale stanowią rodzaj eseju filmowego, wprowadzającego widza w meandry historii współczesnej Japonii.
