Latem 1953 roku przedstawiciele dwóch krajów z himalajskimi tradycjami uczestniczyli w wyprawach na niezdobyte ośmiotysięczniki. Anglicy pod kierownictwem Edmunda Hillarego skoncentrowali się na Evereście, a wyprawa austriacko-niemiecka pod kierownictwem Karla Herrligkoffera postanowiła zmierzyć się z innym himalajskim gigantem – straszną Nanga Parbat, na której flankach zginęło już wtedy ponad 30 osób. Podczas tej wyprawy Hermann Buhl przeszedł ostatnie 1300 metrów samotnie, bez użycia tlenu i 3 lipca jako pierwszy człowiek na świecie zdobył szczyt Nanga Parbat.
Pokaz organizowany po spotkaniu z Kriemhild Buhl, córką Hermana Buhla i autorką książki Mein Vater Hermann Buhl. W 1957 roku Herman Buhl zdobył też jako pierwszy Broad Peak. Kilka tygodni później, razem z Kurtem Diembergerem (polska premiera filmu o Kurcie Diembergerze Dokąd/Verso Dove reż. Luca Bich, podczas 10.SzFG) podjęli próbę wejścia w stylu alpejskim na pobliski, wtedy jeszcze niezdobyty, szczyt Chogolisa II. Niedaleko wierzchołka Buhl spadł z nawisem śnieżnym. Jego ciała nigdy nie odnaleziono.
