Dokument w reżyserii Davida Weissmana i Billa Webera opowiada o szalejącej na początku lat osiemdziesiątych epidemii AIDS. Akcja filmu rozgrywa się w San Francisco, którego gejowska dzielnica Castro została dosłownie wyludniona w wyniku rosnącej liczby zakażeń, jaka w tamtym okresie była automatycznie rodzajem „wyroku śmierci”. Reżyserzy, którzy sami doświadczyli terroru i grozy związanych z AIDS, łączą archiwalne materiały i zdjęcia z bardziej osobistym spojrzeniem na zjawisko „gejowskiej zarazy”, jak w tamtym czasie określano chorobę. Koncentrując się na losach pięciu osób, które mieszkały w San Francisco jeszcze w latach siedemdziesiątych, Weissman i Weber pokazują, jak drastycznie zmieniło się życie ludzi w tym mieście zaledwie kilka lat później. Jednocześnie przypominają widzom po ponad trzydziestu latach od wykrycia pierwszego zdiagnozowanego przypadku zarażenia się wirusem HIV, że problem AIDS, mimo postępu medycznego, bynajmniej nie zniknął. Tworzą przejmującąelegię upamiętniającą epokę, o której często chcielibyśmy zapomnieć.