Film jest kolejną adaptacją prozy Hrabala i opowiada o mieszkańcach czeskiej miejscowości letniskowej Kersk, gdzie pisarz miał dom. Społeczność dzieli się na miejscowych, którzy od lat wiodą ustabilizowane życie i przyjezdnych odwiedzających swoje dacze. Dla luźno powiązanych tekstów z tomu opowiadań Hrabala, Menzel stworzył wątek jednoczący całość, a jest nim polowanie na dzika i kończąca je uczta. Przypadkowe polowanie, które poróżniło dwóch myśliwych ze zwaśnionych wiosek kończy się wspólną biesiadą, która nie przynosi jednak pojednania.
Zabawa w „duże dzieci” angażuje innych mieszkańców, co daje reżyserowi pretekst do bliższego ukazania tła obyczajowego. Menzel nie unika ironii i sarkazmu, o ton mocniejszych niż we wcześniejszych filmach. Powstała gorzka satyra na współczesność oparta na odwiecznych ludzkich przywarach.
