W niewielkim mieszkanku na blokowisku, z trzydziestoma trzema zwierzętami: psami, kotami, gryzoniami i ptakami, żyje starsza pani. Kamera towarzyszy menażerii w przepełnionym nieustannym harmidrem domu, pozwalając na czarno-białych zdjęciach utrwalić proste prawdy. Serce okazuje się czasem zbyt pełne uczuć, by się nimi obficie nie dzielić, zarówno ze zwierzętami jak i ludźmi. W filmie w pełni manifestuje się charakterystyczne dla reżyserki dyskretne poczucie humoru oraz niezwykle czułe traktowanie swoich bohaterów.
